Πέρυσι τέτοια εποχή μου τηλεφώνησε ένας πολύ φίλος μου και με παρακάλεσε αν μπορώ να του φτιάξω ένα βιντεάκι για τα γενέθλια της μικρούλας κόρης του. Ήθελε να της το κάνει έκπληξη.

Το παιδί ήταν 4 ετών.

Αν ήταν ποτέ δυνατόν να χαλάσω το χατίρι ενός φίλου και μάλιστα όταν πρόκειται για ένα τόσο τρυφερό θέμα.

Το' φτιαξα.

Του το έστειλα.

Την επόμενη του τηλεφώνησα:

-Της άρεσε;

-Αμέ! Σ’ ευχαριστώ.

-Σιγά το πράγμα. Πώς αντέδρασε;

-Εμ, φυσιολογικά... τα παιδιά στην εποχή μας έχουν τόσο “εικόνα” που μάλλον εντυπωσιάζονται πολύ δύσκολα.

-Σωστά.

Φέτος μου ξανατηλεφώνησε.

-Ρε συ δεν θα το πιστέψεις...

-Τί πράγμα;

-Η κόρη μου έχει αύριο γενέθλια και τι νομίζεις ότι μου είπε;

-Τί; (πρέπει να παραδεχθώ ότι είχα ξεχάσει το βίντεο)

-Μπαμπά, φέτος τί βίντεο θα μου φτιάξεις;

-Έλαααααα...

-Είναι απίστευτο τι θυμούνται τα παιδιά.

-Ναι, κι εγώ μένω έκπληκτος... κάθε φορά που το επιβεβαιώνω.

-Θα μου κάνεις και φέτος τη χάρη;

-Το συζητάς;

-Ωραία...σ’ ευχαριστώ.

-Πότε είναι τα γενέθλια της μικρής;

-Αύριο...

Κοίταξα το ρολόι μου... Ήταν 10 το βράδι. Είχα πολύ δουλειά και το χειρότερο: ήταν χαλασμένος ο υπολογιστής μου και ένα παλιό μικρό laptop ήταν πιο αργό και από τον Επιτάφιο, που λέει (χαχαχαχαχα) κι ο Αλέφαντος.

-ΟΚ...θα το έχεις αύριο το πρωί στα mail σου ...τον διαβεβαίωσα.

Πήγαν οι δουλειές πίσω...μου βγήκαν τα μάτια.... και τα νεύρα μου έγιναν κρόσια από την ποοοοοοολύ α-ρ-γ-ή αντίδραση του λαπτοπακίου.

Το πρωί κατά τις 7 ήταν έτοιμο.

Εμένα μ’ άρεσε το αποτέλεσμα...θα άρεσε όμως στο παιδί;

Το έστειλα με το We Transfer στον μπαμπά φίλο μου.

-Άρεσε στο παιδί; τον ρώτησα το μεσημέρι που ξύπνησα.

-Πολύ! Λάμψανε τα ματάκια της. Σ’ ευχαριστώ ρε...

Λυπάμαι, αλλά δεν έχω επίλογο.

Η κούραση, τα νεύρα, ο θυμός των προϊσταμένων αμέσως εξαφανίσθηκαν...

Παιδιά χαρούμενα...γονείς χαρούμενοι!

Να περνάτε καλά και να θυμάστε: τα παιδιά δεν ξεχνούν ποτέ…