Όταν αποκτάς παιδιά  -εκτός των υπέροχων και καινούργιων συναισθημάτων- μπαίνεις και σε έναν κόσμο που ως ενήλικος ποτέ δεν είχες σκεφθεί.

Αν μάλιστα είσαι ο μπαμπάς (καλή ώρα) τότε ο κόσμος αυτός ήταν μέχρι εκεί τη στιγμή εντελώς αόρατος… αν είσαι η μαμά το εξαιρετικά εντελώς πιθανότερο είναι τουλάχιστον να τον έχεις ονειρευθεί.

-Αγάπη μου, πρέπει να πάρουμε κρεβατάκι για το μωρό… λέει η έγκυος αγάπη.

-Φυσικά αγάπη μου!

-Και λίκνο!

-Τι να τον κάνουμε τον κύκνο;

-Λίκνο!

Ε, Οκ… φίλε σιγά το αστείο….

Λυπάμαι, αλλά εγώ την πρώτη φορά που μου το είπανε «κύκνο» άκουσα… και φυσικά αγρίεψα όταν μου έθεσαν ευθέως την ερώτηση για την κόρη που ερχόταν:

-Την προίκα της μικρής την κανονίσατε;

Γρήγορα κατάλαβα ότι καλό θα ήταν να μην είχα γνώμη.

Πολύ αργότερα βεβαιώθηκα ότι έκανα σοφά που δεν είχα γνώμη.

-Επειδή είμαι Παναθηναϊκός θα είχατε αντίρρηση να πάρουμε πράσινη αλλαξιέρα; ρώτησα στην τελευταία μου προσπάθεια πριν ..εγκαταλείψω.

Δεν πήρα απάντηση, αλλά μόνο βλέμμα.

Όταν έφτασε όμως η ώρα του «μηχανοκίνητου» εξοπλισμού όλοι θυμήθηκαν ότι ήταν δουλειά του πατέρα: Καθισματάκι για το αυτοκίνητο και καρότσι. Ένιωσα λιγάκι σαν μηχανικός στα πιτς της Φορμουλα-1

Μελέτησα πολύ…

Με isofix και χωρίς isofix, με ζώνες, ανάποδα…

Στα καρότσια ήταν ακόμα πιο μπερδεμένο….ένας φίλος μου (έμπειρος μπαμπάς) μου είπε το μυστικό: Κοίτα να χωράει (το καρότσι) στο πορτ μπαγκάζ και στο ασανσέρ…

Ουψ!

Και πόσα κυβικά μέτρα  είναι το πορτ παγκάζ και το ασανσέρ. Κατέβηκα στο αυτοκίνητο κι έφερα το manual … το ασανσέρ το κανόνισα με τη μεζούρα… Επέστρεψα ικανοποιημένος….

Ουψ!

Δεν μέτρησα αν χωράει κι άνθρωπος μαζί με το καρότσι.

Ξ αναμέτρησα.

Έμεινα με την απορία αν το τσίμα-τσίμα βοηθά… ή κάθε μέρα θα φωνάζουμε την Πυροσβεστική να μας βγάζει…

Πήγαμε οικογενειακώς στο μαγαζί.

Ήμουν βαθιά μελετημένος.

Είχα καταλήξει σε δυο καρότσια και δυο καθισματάκια.

Αυτά τα δυο καθισματάκια …είπα στη γυναίκα μου!... προτιμώ αυτό.

Πήραμε το άλλο.

Στο καρότσι της έκανα κόλπο… της υπέδειξα αυτό που δεν προτιμούσα.

Πήραμε αυτό.

Ήταν μια μικρή νίκη.

Τελικά κάναμε λάθος έπρεπε να πάρουμε το άλλο….

Χαχαχαχαχαχα!

Τα παιδιά είναι δώρα έτσι κι αλλιώς.

Καλές γιορτές…